Wanneer ze het doen.....

Doen ze het goed!

Zondag 22 mei 2011… een datum om over naar huis te schrijven! Fotoclub RET, heeft een bijeenkomst! Niet zo maar een bijeenkomst, maar een waarop deze keer ook de partners uitgenodigd zijn. Als ik kom zijn er al veel leden aanwezig en achter mij drommen nog meer mensen ons anders zo prozaïsche zaaltje binnen! Het wordt druk, Iedereen praat geanimeerd met elkaar en maken kennis met de partners van andere leden die we vaak niet kennen, sterker nog, nooit eerder gezien hebben. Maar allen hebben één feit gemeen; hun partner is lid van de roemrijke fotoclub.

Ooit bestond onze Fotoclub 10 jaar… daarna bestond ze vijfentwintig jaar en dan… zelfs de veertig werd in stilte gepasseerd al was er meer dan voldoende reden voor een feestje. Zouden ze wachten tot ze vijftig jaar bestaan? Nee, nee en nog eens néé! Er werd besloten om nu een feestje te geven op onze ZESENVEERTIGSTE verjaardag! Want dat is een mijlpaal! Zesenveertig jaren samen fotograferen, zesenveertig jaar ons best doen om die ene, alleszeggende foto te maken! En dus kwam er een uitnodiging aan alle leden om op deze gedenkwaardige, zonovergoten zondag bijeen te komen in onze zaal en daarbij onze partner mee te brengen voor het bekijken van een handvol foto’s zodat ook zij eens konden zien wat we zoal uitspoken op de donderdagavonden die we hier door plegen te brengen.

En dat gebeurde! De zaal liep vol, er werd, en dat was toch wel een enorme verrassing een compleet warm- en koud buffet binnen gebracht en opgesteld! Schitterende schalen vol lekkernijen… Maar er moest met dat “hapje” – zoals onze bescheiden Willem dat uitdrukte – even gewacht worden want een aantal leden kwam met een handvol foto’s naar voren om deze op het bord te laten zien. Een snelle maar aardige presentatie van zesenveertig jaar fotograferen. Zesenveertig jaren waarin de hele (amateur)fotografie, na jaren gezapig verder sukkelen op zijn kop werd gezet door de introductie van de digitale fotografie! Wat de mogelijkheden vergrootte maar de intentie, het maken van een mooi of interessant beeld niet veranderde. Ze verschenen op ons fotobord, misschien veertig in getal en in hoog tempo. Maar ze gaven een indruk van ons werk, van onze hobby en de partners konden zien dat niet alleen hun man/vriend een goede foto maakte, maar dat we een levende vereniging zijn met een competitie waarin ieder lid doorlopend zijn best moet doen om steeds betere, steeds interessantere foto’s te maken! Er werd geklapt, wat een teken was dat we het zeker niet slecht doen! Maar aan alles komt een eind,,, en het buffet wachtte geurend en dampend op de verzamelde hongerigen! Tineke sneed het brood… Trudy trok de deksel van de gamellen, rijke geuren trokken de zaal in en iedereen werd uitgenodigd zijn of haar bordje te komen vullen. Drankjes konden gehaald worden, een wijntje, een cola, een watertje, alles was er in ruime mate en niemand liet zich onbetuigd en het buffet werd alle eer aangedaan. Salades verdwenen als sneeuw voor de zon, gamellen werden snel leger, de drankvoorraad slonk zienderogen en in de zaal had iedereen het druk met elkaar! Kortom het werd een mooi en gedenkwaardig feest waar alle bezoekers een goed gevoel aan overhielden en veel mensen elkaar leerden kennen. En een kleine bijzonderheid vormde Jaap… die her en der aan tafels een paar goocheltrucs ten beste gaf die de eters versteld lieten staan! Een rood zakdoekje, het verdween en verscheen op commando… de juiste kaart verscheen voor een verbouwereerde toekijker en Jaap lachte maar wat en zocht nieuwe toeschouwers op.

Ere wie ere toekomt! Tineke en Trudy hebben samen ontzettend veel werk verzet, waren ook op deze gedenkwaardige zondag heel druk bezig en dus verdienen zij een dik applaus voor al het werk dat ze verzet hebben. Uiteraard geldt dat ook voor de anderen die zich er voor ingezet hebben, Voor Willem die al jaren opgewekt de club naar voren stuwt, voor al die fotografen-leden die hun best doen de club al jaren tot een plezant wekelijks toevluchtsoord voor vele RET’rs en een handvol buitenleden te maken.

En ik wéét het, ik ben er veel vergeten, maar ik dank al mijn medeleden van harte voor het mooie dat we bijna elke week ondervinden en in het bijzonder op deze zonovergoten zondag!

R.