Deze mooie zomer ligt weer ver achter ons en zelfs de herfst is vertrokken. De zon is verder weg, het licht is vaak goudbruin en dompelt onze planeet in een diep gouden licht. De rivieren schitteren even in helder zonlicht, zijn dan weer donker en somber of juist er tussenin. Oude steden liggen langs hun oevers en bieden oude straten met soms fraai verlichte etalages of juist van die sombere uitstalkasten waarin wonderlijke zaken pas tot leven komen als de zon even weerkaatst in de ramen aan de overkant. Pauwenveren in een koperen pot, een krankzinnig beeld in diepe, haast vergane kleuren, oude snuisterijen in zilver en potten in oudbruin. Alles wacht vaak dik onder het stof en in diepe rust op een aanschouwer die meer ziet als oude rommel en vergane glorie, op iemand die kijkt en ontdekt hoe vreemd de wereld achter dat in roet gesmoorde glas spiegelt en verteld van tijden die wij niet meegemaakt hebben. Tijden van oude kloosters, waarvan er enkele achter oude, half verscholen poortjes liggen. Water, een haven vol kleine plezierbootjes, vol oude Tjalken, stoomboten, slepers uit de tijd van cokes gestookte ketels. Ach het is er allemaal. En het wacht vol bruine diepe kleuren op de fotograaf die er oog voor heeft.

Heerlijk is het zwerven door de herfstige, soms al winterse dreven waar het licht elke minuut anders is, waar t pas laat wakker wordt als tussen donkere wolken felle gouden stralen even over de golven van de rivier en de weilanden scheren om achter het riet even de zwanen aan licht zodat ze als witte wonderen flonkerend opleven in hun sierlijke vorm. Om dan weer te verdwijnen en deel uit te gaan maken van het winterse landschap langs de rivier. Heerlijk is het met de boot even onze stad te verlaten om aan te leggen in die oude stad vol wonderen die hier in t Rotterdamse al jaren verdwenen zijn. Om door een poort uit 1608 de stad te betreden en langs een haven waar de geur van Wolwevers nog beklijft te zoeken naar dat ene kostbare beeld. Een beeld dat inzicht verschaft in wat vergaan is maar voor de goede beschouwer nog immer leeft. Om te zoeken achter de poortjes van Steegoversloot waar een schitterend middeleeuws straatje nog steeds beklijft alsof er geen honderden jaren verstreken zijn en de duizenden burgers die er leefden nog als geesten voelbaar zijn. Burgers die hun sporen hebben achtergelaten op de gevels, op de halfvergane daken, in de oude winkeltjes waarin de etalage aangeeft dat de laatste klant minstens hond jaar geleden zijn voetsporen in het stof op de vaak schitterende vloer achterliet. Verrukking voor de hedendaagse fotograaf die kijkt, die waardeert wat er nog is, die kleine steden en dorpen bezoekt via kleine tussen de verstilde weilanden door gevlochten landweggetjes. Wie van Schoonhoven naar Oudewater rijdt komt ze tegen weggetjes, n auto breed met her en der molens die oprijzen tegen de winterse hemel, kerken die vanuit de verte zichtbaar zijn en aangeven dat rondom hen mensen wonen. Het verstilde kerkplein van Jaarsveld met de kleine huizen er omheen. Wijk bij Duurstede ofwel het oude Dorestad waar de stilte voelbaar is en de oude burcht nog steeds fier zijn toren hemelwaarts steekt en boven de huizen uit torent. Schoonhoven met zijn stokoude kerk waarvan ook de oude pastorie nog staat tussen een rijtje huisjes van ver voor onze tijd en met een grachtje dat vooral bij mist een wonder van schoonheid is. Het oude Delft met zijn doordeweeks verstilde grachten, zijn stokoude huisjes, verscholen achter sierlijke grachtenpanden en bijna onvindbare binnenhoven. En dan is het misschien tijd weer eens de boot te nemen om Dordrecht aan de Merwede te bezoeken waar je uren en uren rond kunt dwalen en vele tientallen straatjes en stegen vind die verstild in schoonheid op iemand wachten die kans ziet de eeuwen vast te leggen in een stille, alles vertellende plaat. Juist de winter, als wind en koude de mensen binnenhoudt is d periode om deze oude plekjes te bezoeken, om er te genieten van waar de meeste mensen in deze jachtige tijd aan voorbij lopen, om te zoeken naar wat altijd nog bestaat! Ga eens doordeweeks genieten van wat t oude Gouda te bieden heeft. Proef de sfeer achter de Sint Jan waar alles nog als in 1600 is, waar als het duistert gele vensters zichtbaar worden en onder de poortjes de stemmen van vroegere bewoners duidelijk hoorbaar vertellen van wat was. Waar in smalle stegen weeshuizen verscholen liggen die nog steeds vertellen van Jan Klaassen en Katrijn, en vergeet hier de avond van de 12e december niet! Dan wordt het marktplein in duisternis gehuld en ontsteekt men duizenden kaarsen die het echte oude Gouda laten herleven. Ge dient er om 19.00 uur aanwezig te zijn Maar kunt in de uren ervoor via spelers van een toneelvereniging her en der tussen de geveltjes de chte Sgrooge tegenkomen, terwijl bij de kerk misschien Tiny Tim te vinden is! Men speelt er dan Dickens Christmas Carol na, waarbij men al spelend de hele oude stad doorkruist!

En als dit feest voorbij, misschien wel gemist is, kunt ge tot 27 december terecht bij het stadhuis, waar in de avonduren na vijven Gouda bij Kunstlicht het stadhuis omtovert in een steeds anders tonend sprookje van kleur en vorm. Zeer, ja zeer de moeite waard!

Kortom vrienden ik wijs U nog eens op al het schoons dat vlak bij onze stad te vinden is. Ik weet dat we Rotterdam niet moeten vergeten. Maar soms moet je even veranderen, moet je even buiten die stad zwerven, moet je even bijkomen van alweer de grootstad als onderwerp. Moet je even al die huizen laten voor wat ze zijn en de rivieren van onze delta bezoeken, moet je over wuivend riet in ijskoude wind de rivier bewonderen die geluidloos langs stromend tussen kribben haar schoonheid toont!